Pandemi döneminde yaptığı esnaf gezilerinde kendisine en çok söylenen şikayetleri aktaran İyi Parti Genel Başkanı Meral Akşener, "En çok geçim darlığı, ekonomi, gençler açısından işsizlik, işsizliğe bağlı olarak umutsuzluk. Açlığa kadar giden talepler var. Kimse farkında değil; gerçekten iş, gıda bulma problemine kadar gidiyor" ifadesini kullandı.
Habertürk TV'de Ciner Medya Grubu Ankara Temsilcisi Muharrem Sarıkaya, Veyis Ateş ve Serap Belet'in sorularını yanıtlayan İYİ Parti lideri Meral Akşener, ekonomideki problemlere dair "Ekonomi uçacaktık, aşacaktık, kaçacaktık olmadı. İşsizlik arttı. Her şey daha kötüye gitti. Tek bir kişinin iki dudağının arasına sistemi verince sistem kilitleniyor. Üzerine de pandemi geldi" dedi.
4 Haziran 2018'deki Cumhurbaşkanlığı seçiminde muhalefet partilerinin ilk turda kazanma imkanı olmadığını söyleyen Akşener, "Biz tartılmamıştık, ne alacağımız belli değildi. Bizim orada yapacağımız şey ikinci tura kalmaktı. Benim ve Sayın İnce'nin aldığı oy oranı Ekmeleddin İhsanoğlu beyefendinin aldığı oy kadardı. Sonuçta acayip bir hayal kırıklığı oldu" açıklamasında bulundu.
'Her Kürde 'Kürdüm ama PKK'lıyım diye yapıştırıyorsak' vah bu ülkeye'
Akşener, "Acı olan ne biliyor musunuz? İyi Parti ve Meral Akşener, HDP üzerinden hep test edilir oldu. HDP ile Meral Akşener'i, İyi Parti'yi terbiye, test edeyim derken, Kürtlere hakaret ediliyor bu ülkede" derken, şu ifadeleri kullandı:
"Bizim Abdullah Uçar'ımız var bizim. Muş'lu. Abdullah Bey benim kardeşim. Onu aday yaptık. Sayın Kılıçdaroğlu ile Bursa'da mitinge çıkıyoruz. Abdullah'ı çağırdım. 'Abla ben Kürdüm ama PKK'lı değilim' diyeceğim dedi. Her Kürde 'Kürdüm ama PKK'lıyım diye yapıştırıyorsak' vah bu ülkeye! Hiçbir seçmen dini, mezhepsel, etnik olarak hiçbir partinin marabası değildir. Sayın Erdoğan da, sayın Kılıçdaroğlu da, ben de onlara yalvarıp oyunu almak durumundayım."
Akşener'in açıklamalarından satır başları şöyle:
En çok geçim darlığı, ekonomi, gençler açısından işsizlik, işsizliğe bağlı olarak umutsuzluk. Açlığa kadar giden talepler var. Özellikle okul okuyan çocuklarımızda pandemiden dolayı EBA'dan, uzaktan eğitimden, özellikle ilkokul çocuklarımızda tablet ihtiyacı çok yüksek. Yüksekova'daki gençle, Eskişehir'deki genç aynı dertle dertleniyor. Doğu, batı, büyük, küçük şehir farkı kalmamış. Hakkari merkezde esnaf gezerken gençten bir arkadaşın dükkanına girdik. Beyaz eşya bayisi. 'Beş kuşak bu işi yapıyoruz, artık iş yapamıyoruz, kapatmak zorundayız. Amelelik mi yapacağım, taş mı taşıyacağım' demişti. Bunun benzerini İstanbul Beşiktaş'ta da görüyorsunuz. Bunun kadınlara yansıması da var.
O kadar acı bir şey ki, Gaziosmanpaşa'da genç hanım, yanında iki küçük çocuğu var. 'Evde hiçbir şey yok' dedi. Kocası müzisyenmiş. Kulağıma öyle bir şey söyledi ki, Arkadaşıma 'kenara alın' dedim. İki kız çocuğu 'anne hamburger alabilir miyiz' demiş. Kütahya'da 'et alıyor musunuz' dediğimde nasıl kızdı bana bir adam biliyor musunuz; 'ne eti abla' diye cevap verdi... Kimse farkında değil, gerçekten iş gıda bulma problemine kadar gidiyor. Kayseri'de bir kişi hala kurban eti yediklerini söyledi.
Pandemi, ekonomiyi nasıl etkiledi?
Gençler açısından hayal kuramama, ekonominin problemleri vardı. Türkiye'de sistem her tıkandığında çeşitli şekillerde iktidar iş göremez haline geldiğinde mutlaka bir tarafı suçlamayı tercih etti. En son Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi denilen, bize göre partili cumhurbaşkanı sistemi. Nihayet 2017'de buraya yönelik referandum yapıldı. 2018'de de Cumhurbaşkanı seçimi yapıldı. Hukuk tam tersine kötüleşti, adalet kötüleşti, demokrasi tam ve kamil olmadı, tam tersine kötüleşti. Kadın cinayetlerinde artma oldu. Ekonomi uçacaktık, aşacaktık, kaçacaktık olmadı. İşsizlik arttı. Her şey daha kötüye gitti. Tek bir kişinin iki dudağının arasına sistemi verince sistem kilitleniyor. Üzerine de pandemi geldi.
Sayın Kılıçdaroğlu, Sayın Erdoğan sistematiği var Türkiye'de. Sayın Erdoğan Cehape zihniyeti, düşman zihniyet vs. diyor. Bu kutuplaştırma tamamen iki mahallenin değerleri üzerinden kavga haline dönüşüyor. O tarafa seküler, bu tarafa muhafazakâr dersek. Bu insanların, inançları, değerleri, hayat tarzları üzerinden bir gürültü var. Şimdi bunun bir algoritması, şablonu var. Bazen on beş günde bazen ayda bir oluyor. Sayın Erdoğan çıkıyor, cehape zihniyeti, sayın Kılıçdaroğlu ya FETÖ'cü oluyor, ya darbeci oluyor. Sayın Kılıçdaroğlu doğal olarak ona cevap veriyor. Gazeteciler bana soruyor, siz ne diyorsunuz? Ağzımı zor tuttum, 'elinin körünü, sanane, bana ne' diyecektim demedim.
'İktidar partisi gitsin diye bu millet acından ölsün diye bir durumumuz yok'
Sanayici üretir, bunu satacak birine ihtiyaç var. Bu da esnaf. Esnaf en fazla istihdamı oluşturan sektördür, destek grubudur. Bir dükkana giriyorum ben genellikle arkadaşlar selamünaleyküm diyor, ben 'merhaba, nasılsınız' diyorum. 'Ben iktidar partisini yermeye, kendi partimi övmeye gelmedim. Derdiniz nedir, önerilerinizi bu haftaki grup konuşmama koyacağım' diyorum. Bu çok tuttu. Sesinin duyulmasını isteyen insanlar benden bunu bekliyor. Pandemi geldi devreye, kapanmalar oldu vs. derken. O dönemde mecburen gidemedim. Bu sefer milletin kürsüsü diye bizimle ilgisi olmayan, STK'ların önerdiği insanların sözcülerini Meclis kürsüsünden duyurmak üzere yöntem başlattık.
Oraya çıkan ne kadın, ne erkek, ne genç, ne yaşlı, bir Allah'ın kulu ne Erdoğan'a ne partisine bir incitici söz söylemedi. 'Sayın Cumhurbaşkanım ne olur sesimizi duy' dediler. Biz orada iktidara küfür ettirmiyoruz. Sayın Erdoğan'ın başında bulunduğu iktidar partisi gitsin diye bu millet acından ölsün, nefessiz kalsın diye bir durumumuz da yok. Biz bu gerilimi düşürmek, gerçek dertleri gündemimizde tutmak, kısaca milletimizin bize verdiği görevi olan halkın avukatı görevini yerine getirmek. Makulun yanındayız.
'O seçimi birinci turda alma imkanımız yoktu'
İttifaklar partili cumhurbaşkanlığı sistemi kabul edilirken kendiliğinden ortaya çıktı. Yan yana gelişler oldu. İki ittifak modeli ortaya çıktı. Bizim ittifak modelimizde 24 Haziran'dan sonra Saadet Partisi ile Demokrat Parti biraz da seçim ittifakı gibi oldu. Cumhur İttifakı ise et tırnak, aynı damarın kanı vaziyetine geldi. Kurumsal kimlikleri neredeyse ortadan kalktı. Bunu bir eleştiri değil tespit olarak söylüyorum. Tek bir parti haline dönüşen bir yapı oluştu. Grubu olan iki parti Millet İttifakı içinde olduk. HDP zaten dışarıda ayrı gelişti. 24 Haziran'da seçim sisteminde sahadaydım. Milletvekilliği için aday olan arkadaşlarımızın yürüdüğü yol başka, Cumhurbaşkanlığı adaylığı konusundaki yürüyüş başka bir şeydi. Kendini muhalif diye tanımlayan ister Saadet, ister Demokrat, ister bizim, ister CHP'nin farketmez, muhalif seçmenin tümü birinci turda sayın İnce'nin seçimi alabileceğine inandı.
O seçimde birinci turda matematik olarak alma imkanı yoktu. Çünkü biz tartılmamıştık, ne alacağımız belli değildi. Bizim orada yapacağımız şey ikinci tura kalmaktı. Meral Akşener ikinci tura kalırsa Kürtler oy vermez oldu. Bunu da bir kenara koyduk. Seçim gecesi bitti. Ben 7.3 aldım. Benim aldığım oy oranı Ekmeleddin İhsanoğlu beyefendinin aldığı oy kadardı. Sonuçta acayip bir hayal kırıklığı oldu. Ben 15 falan alsaydım, aynı çekiçler benim kafama inecekmiş. Oradaki seçmenin davranışını çalıştım.
'Demokrat Parti girmeseydi Balıkesir'i kazanıyorduk'
Bir umutsuzluk oluştu. Sayın Erdoğan'ı demokratik şekilde gitmeyecek diye. Daha büyük fotoğrafı oluşturabilmek için o masaya oturduğumuzda Türkiye mi, İyi Parti mi diye ikilemde kaldığımızda Türkiye'yi tercih ettik. Biz 19 ilçeyi kazandık. Yalnız girmiş olsaydık belki 16 alacaktık. Ama İstanbul, Ankara ve Adana. Muharrem Bey'le o zaman rastlaşıyorduk. Bursa çok pisi pisine gitti. Saadet Partisi, Demokrat Parti orada ayrı ayrı adaylar çıkardılar. Biz Demokrat Parti'nin Balıkesir'de ayrı aday çıkarmasının önüne geçip birlikte gitseydik orayı alıyorduk. Bunlar da tekrar öğrenmemiz gereken alanlar. Ben İstanbul'un kesinlikle alınacağını söylediğimde Muharrem Sarıkaya beyefendi hakemdi. Bir şeylerin değiştirme imkanı aslında Ankara, İstanbul'du. İstanbul'da birinci tur, 13 bin 500 fark. Muhalif seçmen 'başaramayız' diye sandığa gitmedi. Buna karşılık muhafazakar dindar Kürt seçmen sandığa gitmedi.
'Dindar Kürt aydınların, kanaat önderlerinin silsilesini biliriz'
Dindar Kürt aydınların, kanaat önderlerinin silsilesini biliriz biz. Türkiye'de rahmetli olmuş ne kadar dini grubun başında bulunan kişiler vardıysa hepsiyle masaya oturmuşumdur. Annemin ailesi muhafazakâr geleneğin içinde. Annemin dayısı Menderes'in il başkanı. Babamın ailesi ise Cumhuriyet kurucusu, Atatürk'ün arkadaşları. İki yapıdan olunca çok şanslıyım. İki tarafı da biliyorum. Rahmetli babam paşasını devirdiği için rahmetli Ecevit'e hiç oy vermedi. Rahmetli babam ondan sonra Türkeşçi oldu tırnak içinde. Dindar bir ailenin kızıyım. Yanımda erkek arkadaşlarım olurdu. Rıza Akçalı olurdu mesela. O silsileyi biliyorum. Bağcılar'da kimler oturur, Fatih'te, Esenler'de kimler yaşar biliyorum. O bilgiyi, görgüyü, tanışıklığı harekete geçirdim. Güneydoğu ziyaretlerimin bununla ilgisi yok.
'Akşener'i, İyi Parti'yi test edeyim derken, Kürtlere hakaret ediliyor bu ülkede'
Acı olan ne biliyor musunuz? İyi Parti ve Meral Akşener, HDP üzerinden hep test edilir oldu. HDP ile Meral Akşener'i, İyi Parti'yi terbiye, test edeyim derken, Kürtlere hakaret ediliyor bu ülkede. Ben Güneydoğu'yu gerçekten bilen Batı'da doğmuş politikacılardan birisiyim. Ben evlerde kalırdım. Çoğunuzun tanıdığı isimlerin evinde kalırdım. O evlerde nasıl karşılarlar sizi biliyor musunuz? Kocasız, yalnız gitmişseniz, evin en büyüğü, yaşlı kadın, yere yatak serilir, orada yaşlı kadın yatar, odanın kapısının dışında sandalyede bir genç sizi korumak için bekler. Şimdi sürekli bir hakaret dili oluştu. Ben buna karşıyım. Buradan Türkiye'ye hayır çıkmazı anlatmaya çalıştım. Bu açıklıkla söylüyorum, Güneydoğu'da PKK karşısında şehit veren pek çok aile var. Biz onlara ne diyeceğiz? Bir seçim uğruna. Devletin yanında yer almış aileler aileler şehit vermiş. Hakkari'deki korucular Türk bayrağı ile atkıyı bana taktı. Bir kişi de çıkıp bana 'Bu nedir' demedi.
Kürtlerin tamamına siz eğer PKK'lı derseniz yanmışız biz. 31 Mart'a giderken Yeni Şafak Gazetesi CHP ve bizden 29 kişiyi nüfus cüzdanıyla yayınladı. Bizim Abdullah Uçar'ımız var bizim. Muş'lu. Abdullah Bey benim kardeşim. Onu aday yaptık. Sayın Kılıçdaroğlu ile Bursa'da mitinge çıkıyoruz. Abdullah'ı çağırdım. 'Abla ben Kürdüm ama PKK'lı değilim' diyeceğim dedi. Her Kürde 'Kürdüm amma PKK'lıyım diye yapıştırıyorsak' vah bu ülkeye! Hiçbir seçmen dini, mezhepsel, etnik olarak hiçbir partinin marabası değildir. Sayın Erdoğan da, sayın Kılıçdaroğlu da, ben de onlara yalvarıp oyunu almak durumundayım.
'Bunun ideolojik bir karar olduğuna inanmıyorum, bu tamamen 'cambaza bak'
Şimdi Ramazan ayı. Zaten Ramazan'da insanlar dediğim gibi, küçük yerin insanıyım. İnsanlar oruç tutmaya çok dikkat eder. Herkes birbirine saygı duyar. Böyle bir noktada nasıl oldu da biz kapanmayla birlikte esnafa hangi yardım yapılacak, ailelere hangi yardım yapılacak, esnafın kira stopajı, elektrik vs. ne olacak yerine birden rakı konuşur olduk. Gerçekten bıkmadılar. Yasak veya yasak olmama meselesinden bahsetmiyorum. Sonuçta yasak değil. Bugün haberlerde izledim. Tekel bayileri kapalı, marketler açık. Zincir marketlerle ilgili kırtasiyeci kızgın, beyaz eşya satan kızgın. Hakkari'deki Hasan kardeşim 'Ben şunu satıyorum, 700 liraya alıyoruz mamülü, zincir markete 500 liraya veriyorlar' dedi. İnternet üzerinden her şey satıyor. Şimdi alkolü satmış, satmamış, almış, almamış.
Gündemimizin bu olmaması gerekiyordu diyorum ben. Bütün bunların karşılığında stopaj ne oldu konuşmadık. İmkanı olmayan ailelere 500 lira verin dedik. Esnafa 1 sene faizsiz ve ödemesiz verin dedik. Aşıyı konuşamıyoruz. Şimdi mutant çıktı. Aşılıyız, aşılar mı gidiyor. Ben ideolojik olduğuna inanmıyorum. Bu tamamen 'cambaza bak' hikayesi. Rauf Tamer'i hatırlayalım. Ben hayatımda hiç alkol almadım, tadını bilmiyorum. Ama alkol alan insana karışma hakkım yok. Böyle bir hakkı kendimde bulmuyorum. Niçin kendi inancım üzerinden fikir beyanında bulunmak zorunda bırakılıyorum. Meral'den bahsetmiyorum, benim gibi insanlardan bahsediyorum.